Een paar weken terug was ik bij een dienst waar iemand dit bad: "God, bedankt dat Uw vuur op het offer van Elia viel, en niet op het volk. Terwijl het volk het wel had verdiend." Deze man trok de vergelijking tussen het offer van Elia en Jezus.
Wat is het offer van Elia? Hier de korte samenvatting (Het hele Bijbelverhaal vind je in 1 Koningen 18):
- Het regent al 3 jaar niet in het land Israël.
- Elia wil laten zien dat God de enige echte God is.
- Hij gooit heel veel emmers water over een offer heen.
- God steekt Elia's offer aan door vuur uit de hemel te laten komen.
- Mensen zien en geven toe dat de God van Israël de enige echte God is.
- Het gaat eindelijk weer regenen in Israël.
Nu weer terug naar de vergelijking met Jezus. Wij (het volk) hadden het verdiend dat het vuur (Gods woede) op ons zou vallen. Maar God koos om Zijn vuur op het natgemaakte offer te laten vallen. Een nat offer brandt eigenlijk heel slecht. Net zoals dat Gods woede eigenlijk niet op Jezus hoorde terecht te komen. Jezus was namelijk zonder zonde.
In de tijd van Elia was het al een aantal jaren droog in het land Israël. Maar wat gebeurde er nadat het vuur op het offer was gevallen? Het ging regenen! Wat een zegen, wat een genade van God.
Ik ga deze vergelijking even doortrekken naar ons leven. Hoe vaak voelt ons leven niet droog? Te weinig liefde en genade? Te veel zonde en dingen die fout gaat? De droogte voelt dan misschien terecht. Je denkt: 'logisch dat God boos op mij is, ik doe zoveel dingen fout.'
Maar dan. Dan zegt God: "Nee, ik laat Mijn woede niet op jou vallen. Ik heb Mijn woede al geuit tegen Mijn Zoon aan het kruis. En omdat Hij de vloek droeg, krijg jij de zegen. Hier is Mijn regen. Hier is Mijn liefde. Hier is Mijn genade. Er is voor altijd genoeg, omdat Jezus stierf en weer is opgestaan."
Zoals ik al zei: Wat een zegen, wat een genade van God.
Nils van Asselt
Meld je nu aan voor in Vuur en Vlam, een e-mailserie geschreven door jongeren, speciaal voor jongeren.