Vertalen maar!

Nadat we het de vorige keer hebben gehad over de gave van tongentaal, wil ik het vandaag hebben over een gave die daar heel veel mee te maken heeft. De gave van vertaling.

Deze gave komt een aantal keer voor in de Bijbel, maar het bekendste voorbeeld is natuurlijk te vinden in Handelingen 2:6-7. Iedereen kreeg toen deze gave, want ze hoorden allemaal de discipelen in hun eigen taal spreken. "Toen ze het geluid hoorden, kwamen ze allemaal kijken. En ze waren heel verbaasd. Want iedereen van al die verschillende volken hoorde de twaalf apostelen in zijn eigen taal spreken. Stomverbaasd zeiden zij: "Die mannen daar zijn toch allemaal Galileeërs?"  

Helaas is de gave van vertaling niet zo gebruikelijk in de kerk van tegenwoordig. Terwijl het ook gewoon één van de negen gaven is, en ook nog is super gaaf. Soms als iemand in tongentaal in het bidden is, is hij/zij misschien wel aan het profeteren over jou of over de gemeente. Hier kom je alleen nooit achter als dit niet vertaald wordt. Paulus zegt daarom ook duidelijk dat vanaf een podium spreken in tongen vrij nutteloos is als het niet wordt vertaald. Hier komt denk ik ook de gedachte vandaan dat tongentaal altijd vertaald moeten worden. Terwijl het in de brief van Paulus, volgens mij, specifiek gaat over het spreken in tongen tegen de gemeente. 

Zelf heb ik meerdere malen meegemaakt dat iemand in tongen aan het bidden was, maar dat ik diegene Nederlands hoorde spreken. De eerste keer dat ik dit meemaakte was in mijn tijd op de Bijbelschool. We gingen toen oefenen met de gaven van de Heilige Geest en gingen met zijn allen in een grote kring staan. Een iemand uit mijn klas ging in tongen bidden, de rest ging luisteren en het proberen te vertalen. Tot mijn eigen verbazing hoorde ik gewoon Nederlands, die persoon sprak iets moois uit over onze klas. 

Een paar jaar later gebeurde bijna hetzelfde. Iemand die ik kende zat achter de piano te spelen en te zingen en ik verstond wat hij zong. Het was een mooi aanbiddingslied voor God. Toen ik nog beter luisterde kwam ik er maar niet achter welke taal het nou precies was: Drents, Duits, Fries of toch tongentaal. Ik vroeg aan deze jongen wat voor lied hij aan zingen was. Hij bleek in tongentaal te zingen en ik kon hem toen vertellen wat hij precies naar God aan het zingen was. 

Eerlijk gezegd snap ik niet zo goed waarom ik de ene keer wel een vertaling krijg en een andere keer niet. Wat ik wel weet is dat ik wil blijven oefenen met het verstaan van Gods stem en het vertalen van tongentaal. Doe je met mee?

Luuk

Meld je nu aan voor in Vuur en Vlam, een e-mailserie geschreven door jongeren, speciaal voor jongeren.

* verplicht
    *