Het wordt tijd

Het is zo'n prachtig beeld uit de gelijkenis van de verloren zoon. Nadat de zoon jaren weg is geweest, en heel zijn erfenis heeft verspeeld, durft hij weer naar huis te gaan. Hij denkt: "Misschien kan ik een knecht worden, dan heb ik in ieder geval te eten".

Maar wat doet de vader, als hij zijn zoon ziet aankomen? Hij gaat rennen. Hij rent zijn zoon tegemoet en omhelst hem. De vader wil geen knecht, hij wil zijn zoon terug. 

Misschien ben je al wel naar God teruggegaan, maar als knecht. Je dient God en probeert te doen wat hij je vraagt. Je bent actief in je kerk en helpt veel mensen om je heen. Ik snap wel waarom je een knecht van God wil zijn. Het is namelijk een stuk 'veiliger'. Je kunt je taken vervullen, maar hoeft niet je hart te laten zien. 

Maar als je bij God woont als knecht, ben je niet thuis. God wil een zoon of dochter, geen knecht. 

Het wordt tijd. Het wordt tijd dat je thuiskomt als zoon of als dochter. Je hebt misschien zoveel redenen om niet meer op een vader te kunnen vertrouwen. Misschien wil je sowieso niemand meer vertrouwen, omdat het al zo vaak onterecht bleek te zijn. 

Toch wordt het tijd om thuis te komen. God heeft namelijk een plek voor je gemaakt in Zijn huis. Zolang jij niet bij de Vader thuiskomt, blijft deze plek leeg. Hij blijft op je wachten en naar je uitkijken. En als je dan komt, rent Hij naar je toe. God omhelst je, en je beseft: "Deze Vader is wél te vertrouwen. Hier wil ik voor eeuwig thuis zijn".

Het wordt tijd dat je thuiskomt.

​​Abba, Vader
U alleen
U behoor ik toe