Na aanleiding van het evenement JEZUS'23 afgelopen januari hebben wij nog een prachtige getuigenis ontvangen die we graag met jullie delen.
De donderdag voor JEZUS'23 werd ik meegevraagd. Voor de mensen die mij kennen is het logisch als ik 'nee' of 'daar denk ik nog even over na' had gezegd. Ik zeg namelijk nooit meteen 'ja'. Nooit, behalve die donderdag, ik had geen flauw idee wat het inhield, waar ik heenging, wat ik moest verwachten. Het enige dat ik wist, was dat God mij daar wilde hebben en dat ik ja moest zeggen.
In mijn leven heb ik veel te maken met strijd rondom mentale en fysieke gezondheid. Maar de strijd met duistere gedachten werd de dag voor JEZUS'23 enorm groot. Die vrijdag leek alles mis te gaan. Alle gedachten, coping.. Er was geen hoop, geen leven. Ik sliep bijna niet en ergens in die donkere strijd gaf ik mijzelf niet langer dan een half jaar om nog te leven. Alles wat voor die 6 maanden een einde zou maken, zou mooi meegenomen zijn - maar langer dan dat moest het niet meer duren.
Zaterdagochtend was het daarom een enorm gevecht om mezelf zover te krijgen om te gaan. In de auto te stappen en mee te gaan. Ik was uitgeput en wilde niet gaan, maar ik had toegezegd en ik wist dat ik moest gaan. En hoe klein het vonkje ook was, het was van God en dat is sterker dan welk gevecht dan ook.
Eenmaal aangekomen moest ik een beetje wennen maar ik vond het enorm fijn om er te zijn. Langzaam kwam ik een beetje los. Ik genoot van de worship, het ECHT aanbidden van GOD ALLEEN. Heerlijk! Ik luisterde naar de preek, ging zeker niet naar voren om te bidden na de preek - dat leek me te eng en te persoonlijk - in de pauze zocht ik momentjes om even te verwerken wat ik allemaal had gehoord en gezien. Heel JEZUS'23 was namelijk totaal niet wat ik gewend ben/waarin ik opgevoed ben.
In de worship voor de 2e preek merkte ik dat ik meer open ging en ging ervaren in plaats van hoe dicht ik zat door/in mijn eerdere strijd. God opende mijn ogen om meer te ontdekken in de aanbidding en ik leerde door Hem.
Toen kwam de tweede preek, Tessa sprak over purpose. Daar zat ik dan, met mijn eigen doel al uitgestippeld. Ik luisterde, Tessa's verhaal raakte mij enorm. Ik herkende zo enorm veel van wat Tessa vertelde, over het vastzitten, over de strijd, geen vrijheid, verstikking. Nooit had ik me kunnen bedenken dat iemand hier op aarde het zo goed zou begrijpen.
In het getuigen, vertelde Tessa dat God tegen haar sprak in de duisternis. En op het moment dat Tessa dit uitsprak, sprak God regelrecht tot mij. "Dit is niet de manier waarop ik wil dat je thuis komt bij Mij". En; "Wil je leven, voor Mij?". Ik zat ineens heel erg stil op mijn stoel, ik denk dat ik mijn adem inhield. Er gebeurde zoveel binnenin mij. Tessa vertelde verder, en ik was een en al oor. Ze vertelde over leugens in ons denken, maar dat we daarvan vrijgezet kunnen worden! We kunnen ons denken vernieuwen, waarheid tegenover leugens zetten. Voor het eerst kreeg ik door dat hoe duister het nu is, het niet zo hoeft te blijven.
Na de preek liep ik mee naar voren. Daar zongen we 'I Speak Jesus', ik heb het huilend meegezongen, want elk woord in het nummer leek wel op mij te slaan. Iemand heeft daar voor mij gebeden en het was goed! Totdat we 'I Thank God' gingen zingen. Ik ken het nummer maar ik stond aan de grond genageld. Ik kon niet meedoen. Ik kon niet zingen 'Hell lost another one, I am free'. Ik kon me even niet bewegen, niet meezingen. Want ik ben niet vrij. Ik ben een kind van God, maar ik ben niet eens vrij - hoe dan? Toen ik weer opkeek besefte ik me dat ik de enige was die er zo bij stond, de rest was mee aan het doen. Het was confronterend. Het raakte me eigenlijk heel hard. Na de dienst was ik dus ook even heel stil van alles wat er gebeurde. Ik vertelde een vriendin over wat er een beetje was gebeurd, en na het eten heeft zij me geholpen om Tessa zelf even te spreken. Ik durfde dat niet helemaal en de strijd/leugens hielden mij al helemaal tegen om dat te gaan doen. Gelukkig wist God daarvan en hielp Hij mij door die vriendin te sturen. Het was goed om even te praten, maar - vooral om te bidden! Ik kreeg de vraag of ik al gered ben, ik zei 'ja'. Toen de vraag of ik al gedoopt ben, ik zei denk ik alleen maar 'oh'.
Al lang ben ik aan het denken over de doop en de bijbelse betekenis aan het onderzoeken. Wel om tot de conclusie te komen dat God mij vraagt om me te laten dopen. Tessa bracht mij een goede reminder, want ik moet God daarin gehoorzamen en tegelijkertijd een statement maken. Naar mezelf, naar God, maar ook naar de duivel met zijn leugens. Tessa heeft voor mij gebeden en ik bad zelf ook. Ik bad tot God: God als u ergens het deurtje naar het gevoel en de pijn open wilt zetten, doe het dan nu hier. Want hier voelt het beter om daar doorheen te gaan dan alleen thuis. En dat deed God, ik was veel aan het nadenken en verwerken en eigenlijk was ik het laatste gedeelte van JEZUS'23 vooral daarmee bezig.
Aan het einde, helemaal het einde, stond ik dan toch weer voorin. En als afsluiter kwam nog een keer het nummer 'I thank God'. Ik kreeg weer een extra kans van God, om de leugens tegen te gaan - op uit te roepen dat ik wel vrij ben! Want ik ben van Mijn Geliefde en Hij is van mij. Yeshua is immens diep goed! En zonder erover na te denken deed ik mee, zong ik mee, bewoog ik mee. Ik kon zingen 'I am free'! Daar heb ik bewust de keuze gemaakt, en God beloofd, dat ik mij ga laten dopen!
Nadien ben ik Tessa's boek gaan lezen. Al tig keer heb ik de door tessa aangehaalde teksten in de bijbel gelezen, maar nu werden ze levend en persoonlijk voor mij! God is the Way out! En al was ik een geredde christen, ik ben zo lang nog in die gevangenis blijven zitten. Mijn handboeien waren al afgeslagen met mijn bekering en toch bleef ik gevangen zitten. Maar dat hoeft niet, want ik mag door de Deur naar de vrijheid gaan. "You shall know the Truth and the Truth shall set you free". Er is vrijheid in Christus, en we mogen de duisternis wegsturen in Jezus' naam. Na JEZUS'23 is er een enorme transformatie in mijn (geloofs)leven gekomen. Ik mag (blijven) leven, ik heb de coping niet nodig. "He heals the brokenhearted and binds up their wounds". In mijn dieptepunt had God een transformatie gepland staan. Nu mogen mijn wonden helen en mijn littekens een getuigenis zijn.
Forever free, I'm not the same
I thank the Master
I thank the Saviour
I thank God